Charme van schaatsen op natuurijs

Gisteren de 1 na laatste dag van het jaar in 2010 en de laatste kans om dit jaar te schaatsen op natuurijs want de dooi staat voor de stoep.

Omdat ik geen auto tot mijn beschikking had was het niet even naar Friesland of Overijssel rijden en moest ik het dichterbij zoeken. Goed alternatief Nuldernauw bij Nijkerk (Randmeer) waar de Schaats en Skeeler Vereniging Nijkerk SSVN een baan heeft uitgezet en dagelijks onderhoud verzorgt.

Via Twitter, schaatsforum en wielerforum oproep geplaatst met vraag of iemand in de buurt er toevallig ook heen wilde. Maar na een uur geen reactie en het gevoel van nu of nooit versterkte met de minuut. Dan toch maar op de fiets. 

Fietsen viel reuze mee en fietste door een prachtig surrealistisch sneeuw&mist polderlandschap Arkemheen (bij Bunschoten-Spakenburg). Na 45min kwam ik aan bij de schaatsbaan.

Heerlijk na zoveel keer op de Vechtsebanen en Flevonice te hebben geschaatst weer eens echt op natuurijs. Gezellig met een koek & zopie tent en vrijwilligers die continue de baan aan het vegen zijn om iedereen te kunnen laten genieten. Complimenten aan SSVN!

En dus daar ging ik op de schaats. Echter ff wegschaatsen in strak tempo zat er niet in want het was aftasten op het ijs. Natuurijs is geen Flevonice ijs. Natuurijs is natuurijs en dus niet perfect en hobbelig en erg wennen na zo'n lange tijd op mooie banen te hebben geschaatst.

Nu heb ik gelukkig op natuurijs leren schaatsen in mijn jeugd en dus ga je automatisch op die schaatsmodus waar je meer op je hielen zit met je gewicht zodat je makkelijker over hobbels en oneffenheden schaatst.

De baan van 900m legde ik in 1 uur af met 20 rondjes rechtop en rustig schaatsend. Pootje over lieten we ook achterwege.



Hier door de fotograaf gekiekt, zie mij met witte muts.



Na een uur kreeg ik trek en gelukkig had ik een mars bij me. Even een korte break om vervolgens weer wat rondjes te maken totdat Natasja kwam. Deze rondjes gingen al echt goed. Handjes op de rug, veel meer in techniek en snelheid en zowaar op sommige bochten de eerste pootjes over met handen op de rug . Kijk dat kon ik in mijn jeugd nog niet eens. Geeft vertrouwen in mijn schaatsontwikkeling. Wat nou zwakke enkel ... 

Laatste weken al zo vooruit gegaan met schaatsen en nu dan ook weer gewend aan natuurijs.

Charme ...

Schaatsen op zich is hartstikke leuk en op natuurijs helemaal. Maar het heeft vooral zijn charme omdat er altijd mensen zijn die vrijwilligerswerk doen, soms belangeloos! En dan de gezellige koek&zopie tent waar de schaatsvereniging om een fooi vraagt voor hun werk. Fantastisch! Dat raakt me. Dan wordt ik trots en emotioneel! Geen commerciele woekerprijzen en geen verplicht entree, maar wel allemaal vrijwilligers die elke dag bezig zijn met de schaatsbaan, informatie verstrekken, etc, etc. Die fooienpot dient goed gevuld te worden want SSVN vrijwilligers hebben veel werk verzet. Dit is de charme van natuurijs.

SSVN vrijwilligers, BEDANKT!