donderdag 27 november 2014

Wannabe Elite Triathlete

De doelen zijn gezet voor seizoen 2015, inschrijvingen een feit en de trainingsschema's liggen klaar. Wat rest in dit laagseizoen is naast het oppakken van diverse sportactiviteiten me inlezen in de theorie en ervaringen van mede amateur triatleten als wel de profs van toen en nu.
Dus lees ik afgelopen maand boeken van en over legendarische prof triatleten zoals 'A life without limits' van en over Chrissie Wellington en 'Iron War' over Dave Scott en Mark Allen van Matt Fitzgerald. Daarnaast voed ik mezelf met allerlei filmpjes op Youtube over deze helden, triathlon & trainingen en verslagen van de Ironman in Hawaii. Ook volg ik discussies en berichten op triathlonforum.nl en in de Facebook groep Tri-toppers en delen daar onze doelen en plannen, ervaringen en voornemens.

Het geeft je een boost als je leest dat anderen er net zo mee bezig zijn waar en hoe je jezelf kan verbeteren. Zo ook de tip van Arthur Mekenkamp over een zwemclinic door ene Gerry Rodrigues op Youtube filmpjes en zijn eigen eerste zwemtraining nav de clinic. Het is uiterst leerzaam te weten waar je vooral wel met zwemmen mee bezig moet houden en waar vooral juist niet. Welk materiaal je moet gebruiken en de boodschap veel en geregeld te trainen om een betere zwemmer te worden. Nu praat hij voor zijn parochie van Elite triatleten en Age Groupers die hoger op willen. En als je dat bekijkt (bijna 2 uur door de in het begin nogal hobbelige opnames, maar boeiend verhaal) dan wil je het ook allemaal.
Al deze informatie geeft je enorme zin in het volgend seizoen en ik neem me voor nog meer, nog beter te gaan trainen. Mijn ambities stijgen de pan uit, alsof ik zelf een prof ben. Totdat de hoeveelheid uren aan trainingen wordt geadviseerd en aangegeven door Gerry. En dat past nou net nog niet in mijn trainingsplan voor volgend jaar. Bijna vergeet ik dat ik een Wine & Dine triatleet ben die door de weeks een Wannabe Elite Triathlete is en in het weekend gewoon weer aan de wijn zit. En uiteindelijk heb ik nog geen stap gezet, althans deze week weer na 1,5 wk niet sporten door oponthoud van een keelontsteking.

Ik neem me voor de waardevolle informatie in die mate te gebruiken die bij mijn realiteit past. Dat alleen al zal volgend jaar toch zeker wel, met een gedegen trainingsschema, 3 minuten van dat zwemmen op een halve af moeten krijgen. Ligt de focus op het zoveel mogelijk volgen van een trainingsschema en de ontwikkeling in het lopen door meer tijd daar in te stoppen.

Dus deze week weer aan de slag gegaan met mijn duurloopjes in de juiste hartslagzone met nog veel meer geduld voor de progressie. Wel met heel veel zin in volgend jaar en dat ik nog even, met mijn motivatie, laveer tussen een Wannabe Elite triathlete en een Wine & Dine Triathlete. Daar tussen in zal het met mijn ambities wel goed komen denk ik. In ieder geval maak ik nu al een slag om van 'doe maar wat' schema's naar effectieve schema's te gaan. Waren de voorgaande jaren het doel om te kunnen trainen t/m een halve triathlon afstand, is het volgend jaar om de PR's te vergaren door beter materiaal en betere en effectievere trainingen.

Wat ik wel een mooie vind om in mijn achterhoofd te houden met de ontwikkeling van mijn eigen doelen en ambities, een quote van Joe Friel:

'Novice athletes need to focus on workout frequency, 
intermediates on workout duration and 
advanced on workout intensity.'


In ieder geval heb ik volgende week woensdag een afspraak bij Tri-Run.nl in Hilversum om mijn Beast & Beauty BMC TM02 triathlon fiets goed af te stellen tijdens de Bikefit zodat ik ook op mijn tacx deze maanden in de juiste positie kan zitten.

Tot slot, gisteren nog een enorme oppepper gehad van het volgende filmpje van Challenge Almere-Amsterdam. Het is een compilatie van de editie van dit jaar met oa in beeld 2 toppers van het Trivio Long Distance Team: Heleen Bij de Vaate en Tineke van den Berg met op het eind een mooi moment hoe de organisatie de laatste deelnemer over de finish loodst. Daar word ik emotioneel van en denk:

Volgend jaar kom ik daar tussen de eerste en laatste over de finish bij mijn eerste hele triathlon. ZININ!


dinsdag 4 november 2014

Marathon voltooid, trainingsschema's gemaakt

Het is inmiddels 16 dagen geleden dat ik in 4u34m21s over de finish kwam in het Olympisch Stadion in Amsterdam met mijn debuut op de marathon. Diep, heel diep was ik gegaan naar mijn gevoel en vooral fysiek. Ik kreeg pijnen die ik nog niet kende in de benen. En ik begon nog wel met zo'n lekker gevoel. Voor de start zat ik al weer met tranen in mijn ogen door de hele entourage bij zo'n gaaf evenement. Ik had er zin in.

De eerste 10km liep ik onder mijn verwachte tempo (5m50) en hoewel ik probeerde langzaam te lopen liep ik sneller (5m35) maar bleek ook in een flink hoge hartslag. Maar ik voelde me goed dus ging maar door. Op 15km werd het al lastig, op 20km was het beste er af en liep het ventiel leeg. Op 25km begon het afzien. Nee ik was niet in mijn beste doen en blijkbaar niet genoeg uitgerust, dat verklaarde waarschijnlijk ook de hoge hartslag. Maar ik vond het raar want ik voelde me goed en er zat genoeg adrenaline in het lijf. Mijn referentie was mijn 30km training van 2 wkn ervoor. Het kon dus beter maar nu even niet. Ik gaf me snel over aan de realiteit dat de gewenste looptijd tussen de 4 en 4u10m het niet ging worden.

Vanaf de 30km werd het overleven en moest ik op 35km echt even een paar honderd meter wandelen naar de drankpost. Vanaf daar doorgehobbeld en de km's gaan aftellen. Dat ging redelijk en mocht van mezelf vanaf 38km ook om de km wandelen als ik dat wilde. Maar eenmaal in Vondelpark en het besef dat ik, opeens, nog 2km hoefde, ging ik zelfs wat aanzetten. Die 2km moest toch wel lukken zonder neerstorten. En wonderbaarlijk werd de pijn niet erger. Zo kon ik me nog onder de 4u35m krijgen. Ik kwam over de finish en was gesloopt. Nee zo had ik het niet verwacht. Later besefte ik me dat ik deze ervaring als referentie kan gebruiken voor hoe het ongeveer, vast erger, zal zijn met mijn eerste hele triathlon die ik volgend jaar ga doen. Nou dan wil ik de hele wel doen.

Na de marathon op weg naar huis wist ik dat ik beter had gekund als ik beter was voorbereid en uitgerust. Ik besloot om snel nog een keer een marathon te doen om er een betere ervaring aan over te houden. En zo kwam marathon Rotterdam van 12 april 2015 al snel in het vizier en op de planning. Ik wil revanche.

Vorig jaar was ik, een paar dagen, na de halve triathlon van Almere vol goede moed om de marathon van Amsterdam te lopen. Dat is altijd een gevaarlijke tijd voor plannen omdat je met je adrenaline nastuitert en denkt van alles nog te kunnen en willen zonder te beseffen dat je lijf en geest het voorlopig wel genoeg vinden.
Een realistischer beeld is 1 a 2 wkn later. Zo ook bij mij vorig jaar.
Mede door een voetblessure en een leeg gevoel in de motivatie kon ik vorig jaar niet zo doorpakken in mijn planningen. Daarmee gooide ik het roer een beetje om door alles los te laten, bezig te gaan met fitness thuis en dan te zien wat 2014 voor een jaar zou worden. 2013 was in ieder geval een jaar waar ik veel gegeven had.

Nu, ondanks de mindere uitslag en ervaring op mijn debuut op de marathon, voel ik me energieker als 2 jaar terug toen ik me voornam halve triathlon afstanden te gaan doen. Duidelijk dat ik dit keer wel kan doorpakken. Mede met de aanschaf van mijn eerste triathlon fiets werd mijn doelstelling voor 2015 snel bepaald. Rest mij nog iets te gaan doen om een hele goede 2e marathon te gaan lopen en me eens serieus te verdiepen in looptrainingen.

Nu ben ik een DIY - Do It Yourself sporter die graag het allemaal zonder coach wilt doen. De coach die ik heb is alle info op internet en ervaringen van anderen die ik wel of niet meeneem. Dat betekent vaak 'trial & error' en dat het langer duurt eer de theorie en vele adviezen echt tussen mijn oren zit. Maar als het er zit dan weet ik het ook goed. Zeker nu ik weer een stap wil maken in van zomaar trainen naar serieus via schema's, wil ik me er meer in verdiepen om de schema's en aanpak te snappen. Met een doel als hele triathlon volgend jaar zal ik ook serieuzer aan een schema en opbouw moeten houden. Tot nu toe heb ik vaak en veel flexibel mijn schema's omgegooid voornamelijk vanuit vermoeidheid. Dus ook daar is nog wat te halen.

Dus raadpleegde ik 2 wkn geleden weer eens de nuttige website http://www.runinfo.nl. Hier kan je alles vinden over hardlopen, schema's, voeding, aanpak, opbouw, hartslagzones etc etc. Je kan zelf ook zo je eigen trainingsschema maken!

Ik heb mij voorgenomen nu eens echt volgens een schema te gaan werken en dan ook meteen in de juiste hartslagzone. Zo vond ik via de website, berekenend op mijn 10km tijd (50 minuten) mijn anaerobedrempel (omslagpunt voor verzuring) waarmee ik mijn trainingszones kon bepalen. Dat was aanzienlijk lager dan voorheen. Mijn eerdere D1 (rustige zone) had ik het hele jaar staan op 144 - 156. Deze is nu bijgesteld naar een hartslag van 125 - 141 voor lopen.

Op de agenda staan inmiddels 3 loopevenementen:
30 november 2014 Vlasakkerloop 21,1km
1 februari 2015 Midmarathon Apeldoorn Asselronde 25km
12 april 2015 Marathon Rotterdam 42,2km

Voor deze loopagenda heb ik 2 hardloopschema's gemaakt. De eerste volg ik nu tot aan Vlasakkerloop. Een schema voor halfgevorderde gebaseerd op een halve marathon vanaf de laatste 5 wkn. Ik heb sinds vorige week, 1 wk na mijn marathon deze voorzichtig opgepakt. Ik heb momenteel nog last van de marathon merk ik. Nog niet volledig uitgerust en dus hersteld, maar het gaat me wonderbaarlijk goed af, zeker nu ik veel langzamer maar in veel lagere hartslag train. Dat is mijn lichaam nog niet gewend haha.


Mijn 2e hardloopschema is een serieus 'gevorderd' marathon schema tot aan 12 april. Deze begint teruggerekend vanaf eind november. Hier is tevens de Midwintermarathon in opgenomen. Een 'B' race laten we maar zeggen.


Tot slot heb ik voor mijn triathlon wedstrijden: 26/7 halve triathlon met Challenge Poznan en 12/9 hele triathlon met Challenge Almere een triathlon trainingsschema vanaf april.

Als het me lukt succesvol de loopschema's tot aan de marathon van Rotterdam te volbrengen dan ben ik in de lente ook klaar om serieus verder te trainen via een schema voor de hele afstand.

In ieder geval heeft het uitzoeken van de trainingsschema's me veel motivatie gegeven, ambitie en dicht ik me veel nieuwe tijden toe. Of het gaat lukken gaan we meemaken maar ik heb, heel grootmoedig, de volgende tijden toegedicht waar ik naar wil streven:

12/4/15 Marathon Rotterdam onder de 4 uur (35min verbetering)

26/7/15 Halve triathlon Challenge Poznan 5u10m (11min verbetering op de halve)

12/9/15 Hele triathlon Challenge Almere onder de 12 uur (debuut)

Het kan overal misgaan, en ik ben misschien enorm voorbarig maar het stimuleert mij wel weer om er voor te gaan. En anders is alles zonder blessure en kunnen finishen ook meegenomen en is iedere PR gewenst om van te genieten.

donderdag 16 oktober 2014

Plannen voor triathlon seizoen 2015

Nog 3 dagen te gaan voor de start van mijn eerste marathon hardlopen in onze hoofdstad Amsterdam. Met de juiste energie en de nieuwe Hoka One One - Clifton schoenen met het lukken. Een tijd rond de 4u10m zou mooi zijn, maar vind ik moeilijk in te schatten.
De marathon lopen is natuurlijk voor een enthousiaste sporter een van de uitdagingen. Ook voor mij als triathlete actief op de halve triathlon afstanden, een kennismaking met de gedachte nog eens die hele triathlon te gaan doen.

Nu, nog voor ik de marathon heb gelopen, heb ik mijn keuzes voor 2015 gemaakt. Ik was er sowieso na de Ironman70.3 in Budapest over uit om weer een halve te gaan doen met als optie de hele. Inmiddels heb ik voor de hele gekozen, mede door de kersverse aanschaf van mijn 1e triathlonfiets: BMC timemachine TM02 - Flame - 2014.
Het materiaal voedt de ambitie.

Het tot een keuze komen van mijn triathlonfiets ging over enige tijd met als hoogtepunt de laatste 2 weken van de koop waar ik met kijk en vergelijk, wikken en wegen mee op stond, naar bed ging en ook nog over door droomde. Natasja was uiteindelijk blij dat ik na 2 weken de keuze had gemaakt. Alle opties en mogelijkheden had zij moeten aanhoren.
Vorige week kwam dan mijn nieuwe racemonster binnen die ik bij www.edelrad.de had besteld:

In het kader van leer je fiets kennen heb ik de fiets zelf afgemonteerd. Enige wat rest is een finetuning in de afstelling die ik in november bij www.ortho-vision.nl laat doen met hulp van Sander Kuik van www.cycle.nl.


De fiets in huis, nog geen meter op getrapt behalve voor de eerste afstelling op de Tacx, heeft de ambitie wel versterkt om een hele te doen volgend jaar. Dus ging ik afgelopen week kijken bij www.ironman.com wedstrijden. Al gauw bleek dat de gewenste wedstrijden in Europa al volgeboekt zijn. HUH!!! Wat nog wel openstaan zijn de voorjaarswedstrijden of de wedstrijden met veel hoogtemeters zoals in Zwitserland en Wales. Een debuut op een hele met veel hoogtemeters zie ik niet meteen zitten. Dus kwam al snel de overweging om toch de Challenge Almere-Amsterdam op de agenda te zetten. Graag debuteer ik de hele afstand bij de moeder organisatie van de Ironman, maar bij nader inzien is debuteren in eigen land bij de langst bestaande triathlon buiten Hawaii ook een hele mooie gelegenheid. Almere staat op het eind van het seizoen op de agenda wat genoeg voorbereidingstijd geeft. Deze wedstrijd, samen met de halve triathlon van Ironman70.3 in Gdynia, Polen leek me wel wat. Echter zitten de 2 wedstrijden, voor een debutant, naar mijn gevoel, iets te dicht op elkaar (5 wkn). En we hadden de wedstrijd in Polen met vakantie was al bepaald.

Afgelopen week toch weer verder gespeurd tot ik stuitte op een alternatief in Poznan, ook in Polen, die 7 weken voor de hele van Almere plaatsvindt. Ook een halve afstand maar georganiseerd door de Challenge Family. Dezelfde organisatie als die van Almere. Overleg met Natasja en nog over de streep laten halen door Maarten Caminada om beide afstanden te combineren heeft me gisteren besloten er voor te gaan.
Wat prettig is, is dat deze Challenge wedstrijden aanzienlijk goedkoper zijn dan de wedstrijden van Ironman. En dus ben ik er uit en wordt 2015 een Challenge jaar.

Zondag 26 juli halve triathlon (mid distance) in Poznan, Polen
Zaterdag 12 september hele triathlon in Almere

Met mijn nieuwe fiets BMC TM02 en mijn nieuwe lange duurloop schoenen Hoka One One - Clifton moet het in 2015 wel gaan lukken.

Ik kan niet wachten om begin volgend jaar aan de slag te gaan. Nu nog overwinteren met lopen, zwemmen, wat fietsen/tacxen en fitnessen. Oja en aanstaande zondag mijn 1e marathon, die zou ik bijna vergeten.

donderdag 4 september 2014

Wine & Dine triatlete komt op tijd klaar voor PR met IM70.3 Budapest

Vandaag, 11 dagen later, heb ik het sporten weer opgepakt met een rustig loopje. Nouja rustig, voor mij gevoel wel, voor mijn hartslag was het anders. De duur zit er nog, conditie moet nog terugkomen.

Eindelijk tijd mijn verslag te doen van mijn 2e succesvolle halve triathlon met de Ironman 70.3 dit keer in Budapest op 23 augustus jl. Daar ben ik als 7e geëindigd in mijn AG45-49 in een tijd van 5u21m47s wat een ruime 8 minuten verbetering en dus PR is op mijn IM70.3 van vorig jaar in Haugesund, Noorwegen.

Mijn resultaat was ver boven verwachting. Het doel was finishen in goede doen en als het niet zou gaan dan rustig aan uitlopen. Een PR had ik uit mijn hoofd gezet. 3 weken voor RACE DAY was mijn energiebatterij compleet leeg. Het trainingsschema, van Matt Fitzgerald, wat ik er in de laatste 8 wk had bijgepakt was te intensief voor mijn lichaam. Maar uiteindelijk herstelde ik op tijd om zo me in de laatste week helemaal op niveau terug te krijgen. Dat heeft me veel ambitie voor volgend jaar gegeven en nog niet eens perse voor een hele Ironman. Die ik overigens best zou willen doen. Maar de halve bevalt me prima.

AFREIZEN
Op woensdagavond 20 augustus reisden we in 2 dagen naar Budapest. Donderdagavond zijn we de stad een beetje gaan verkennen.

Vrijdag gingen we in de ochtend naar het terrein om in te checken om alvast de papieren te halen om vervolgens in de middag terug te keren voor de briefing en de fiets neer te zetten. De fiets kon pas vanaf 14u ingechecked worden. Tevens had ik in de ochtend nog tijd om een zwembril te kopen bij de stands want op de dag van vertrek, na mijn laatste zwemtraining was ik mijn zwembril vergeten. Was geen ramp want zo kon ik een ZOGGS Preditor polarized zwembril aanschaffen. Niet de goedkoopste (30 euro) want verdere stands hadden voordeligere brillen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er in de wedstrijd heerlijk mee gezwommen. Kan er binnen als buiten mee trainen of racen. Uiteindelijk een mooie aanschaf.

Bij de incheckbalie bleek ik mijn paspoort niet bij me te hebben. Zat in de kluis in de hotelkamer (half uur lopen van het Ironman terrein). Dus ik via telefoon mijn digitale NTB lidmaatschapskaart getoond. Daar moest overlegd worden met de meerdere van de meerdere van de organisatie. Na zelfs ook mijn digitale kopie van paspoort te tonen was het uiteindelijk best OK. Ik denk dat de Amerikanen zelf ook wel snappen dat ik hier niet zit te flessen. Maar de Hongaarse medewerkers houden zich prima aan het protocol en blijven alsnog vriendelijk.

Na de briefing, lekker kort & bondig, fiets klaargezet op een nog mooie zonnige dag. Hoe zou het nog slecht kunnen worden op zondag. Achteraf was RACE DAY de enige echte bewolkte dag tijdens onze 4 dagen verblijf in Budapest.


In de ochtend van de wedstrijd liepen we rustig naar het terrein. Ik was volkomen ontspannen zoals de dag ervoor waar ik met Natas me te goed had gedaan aan een luxe toetje bij Gerbeaud in het centrum en in de avond nog lekker een glaasje wijn.
Het was inmiddels mijn 2e wedstrijd. Maar tijdens het lopen over de brug naar het terrein met meerdere triatleten en een autovrij fietsparcours in het verte, toen kwam het emotionele gevoel omhoog en de adrenaline batterij kwam los. Dat laatste was nodig omdat ik dat ook kwijt was geraakt 3 wkn ervoor.
Natasja was blij dat we dit keer alles lekker relaxed deden en op tijd waren. Dat gaat nog wel eens anders bij mij door mijn nonchalance.

ZWEMMEN
Vlak achter de start van de PRO dames stond ik op de voorste linie bij de strandstart van het zwemmen. Tot mijn schrik kom ik 1 minuut voor tijd achter dat ik mijn Garmin 910XT nog niet heb geactiveerd op Multisport. Dus snel aangezet, maar GPS moest nog zoeken en met deze bewolkte dag lukte dat uiteindelijk niet voor het startschot. Gevolg was dat tijdens het zwemmen niets geregistreerd werd. Normaal krijg ik een piepje om de 100 meter.
Halverwege het zwemmen keek ik op mijn Garmin horloge en zag ik de vraag of ik binnenshuis was. Wat je met JA of NEE moet bevestigen. Echter twijfelde ik over de vraagstelling. Bij ja met binnenshuis ging hij zeker niet meer naar GPS zoeken. Na 100 meter of zoiets verder, toch maar gedrukt op JA omdat ik nu ook geen tijd kon zien en niet wist of hij de rest van de registratie zou saboteren. Ik kreeg weer beeld van tijd en zag dat ik op 17 minuten zat wat goed nieuws was na meer dan de helft zwemmen. Immers had ik 36 minuten op zwemmen in gedachte vanwege slechte aanloop met training.
Ik zwom met meer inspanning en vaart door en zag bij het uit water gaan dat ik 33 minuten klokte. Dat was sneller dan elke race op deze afstand tot nu toe.

Ook de overgangen op de Garmin gingen door en op de fiets schakelde ik de Garmin Edge500 registratie aan. Die zou sowieso GPS registreren want deze stond al op standbye.
Zoals ik al vreesde bleef de GPS op de 910XT achterwege maar de tijd liep door. Toch kon ik het loslaten omdat ik goed in de race zat en de wedstrijd sowieso mij een registratie via de chip zou geven.

FIETSEN
Op de fiets waren de benen pijnlijk en dat terwijl ik amper mijn benen met zwemmen gebruik. Bewust omdat ik denk dat het niet bijdraagt met de overgang naar fietsen. Niets is minder waar en dus in het vervolg een actievere beenslag aanleren. Geeft dan ook meer snelheid. Pas op 7 km was ik los van de pijn in de benen en had ik meer gevoel met doorbuffelen maar de snelheid was niet bepaalt bemoedigend. Ik kwam niet boven de 28 km/pu en liet zelf snel varen dat het fietsen goed zou gaan. Echter op het eerste keerpunt op parcours terug aan de kant van Buda trapte ik zonder te veel inspanning 38 a 40 km/pu. Ik voelde wel wind tegen maar dat het zo'n verschil was had ik niet verwacht. Dit verklaarde ook het slechte gevoel. En zo trapte ik op hoog tempo tot aan de voet van de beklimming op 16km. De enige beklimming van 70hm in een korte steile klim. Wat lekker ging overigens. Via dit gave parcours met snelle afdaling en in tunnel naar de Lanczhid burg was super kikke zo de steek over de rivier te maken naar Pest.

Ook aan die kant fietsten we heen en terug over de flanken langs de rivier. Nu ook wetende dat de benen goed waren kwam ik in de eerste ronde met een grote glimlach door toen ik Natasja zag. De 2e ronde, en tevens laatste, was nu bekend terrein. Na het keerpunt wederom in Buda richting de klim zei ik tegen mijzelf 'This bitch is flying, this bitch is flying'. Om vervolgens later weer te denken ... 'zolang ik geen lekke band krijg'. Maar dat verliep voortvarend. In de laatste 5km verminderde ik het pushen en bereidde me voor op het laatste onderdeel.

LOPEN
De transitie van fietsen naar lopen ging best goed, beter dan de eerste transitie waar ik nog hanneste met mijn wetsuit. Afin, sokjes aan en ik begon met lopen. Bij het vertrek van T2 zag ik op de klok 3u24m en toen wist ik zeker dat ik een PR zou moeten kunnen halen als het lopen goed zou gaan. Ik schatte me wel een looptijd net onder de 2 uur.


Het lopen ging goed maar ik was nog wel voorzichtig. Ook hier geen GPS en dus besloot ik niet naar mijn klok te kijken en het resultaat bij finish onder ogen te komen. Te bang om teleurgesteld te worden tijdens het lopen wat misschien zou doorwerken op het mentaal. Niet dat het niet lekker ging maar altijd het gevoel dat je langzamer loopt dan in werkelijkheid deed me toch twijfelen. 
Na 10 km wilde ik nog rustig aan doen maar had wel het gevoel dat ik genoeg in me had. Bij de laatste ronde kon ik uitkijken naar de finish en was blij dat ik mijn laatste armbandje ophaalde bij het keerpunt en nog de laatste 2,5km hoefde te voltooien. Vanaf hier durfde ik te versnellen wat makkelijk ging en waar ik me aan vast wist te houden tot de finish. In de laatste 100 meter kon ik nog versnellen en met een grote glimlach stevende ik op de finish af. Waar ik voor de boog zag dat ik op 5u21m zat. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ondanks dat ik na het fietsen het idee gad dat ik mijn PR ging behalen had ik niet gerekend op een betere looptijd. Vergeleken met vorig jaar heb ik 23 sec per kilometer sneller gelopen onder dezelfde omstandigheden. Ik hoefde niet meer te twijfelen dat ik me niet verbeterd had na 1 jaar ondanks die gekke aanloop in het seizoen. 

Het was een perfecte race wat mij veel ambitie geeft voor volgend jaar om in Polen misschien de Ironman70.3 weer te doen en daar nog betere tijden neer te zetten die meer naar het podium gaan. Polen is een land waar ik ook nog niet ben geweest en net als vorig jaar Noorwegen en dit jaar Hongarije is een wedstrijd met vakantie in een nieuw land een super leuke combinatie waar het niet alleen om passie gaat. Maar waar ik ook met Natas gezamenlijk iets kan delen.



Het resultaat :-)
Dit keer eindigde ik als 7e in mijn Agegroup 45-49 waar ik bij het fietsen 2e dame was. Ik heb ambitie voor het podium. Daar zal bij mij dan in het lopen een zelfde progressie moeten komen en een paar minuten van het zwemmen af. Het fietsen kan constant blijven gezien ik daar wel in de top van mijn leeftijdsgroep zit.

Prognose 1 week voor de wedstrijd
Na de wedstrijd hadden Natasja en ik nog een paar dagen vakantie in Budapest om vervolgens een aantal dagen te spenderen in Wenen (AUS) en Bratislava (Slowakije) en tot slot 2 dagen in Hopferau in Beieren (D) om het kasteel van Ludwig II te bewonderen 'Neuschwanstein'.

Al met al een zeer voldaan gevoel met lekkere energie voor volgend jaar. Op naar mijn 3e halve of misschien toch een eerste hele? In ieder geval nu de focus op 19 oktober voor mijn eerste marathon lopen, in Amsterdam.

UITSLAG

PARCOURS (registratie van ander triatleet ontleend)
Zwemparcours
Fietsparcours
Loopparcours

zaterdag 5 juli 2014

Spartan Race - Super in omgeving Keulen, Duitsland

Het is inmiddels ruim een week geleden dat ik voor het eerst deel heb genomen aan een obstakelrace, de Spartan Race - Super in de omgeving van Keulen (50km in Wiehl) in Duitsland.
Vanwege mijn voetblessure vorig jaar oktober ben ik gaan fitnessen in de winter. Ik kwam in aanraking met Insanity Workout van Shaun T. en zo weer via youtube, een andere Insanity fitnesser, Stephane Carbonneau, die zich had opgegeven voor een Spartan Race (sponsor Reebok). Gezien het door de voetblessure niet helemaal vast stond hoe ik in 2014 mijn triathlon wedstrijden zou kunnen opbouwen leek me een obstakel run wel een leuke afwisseling. Sowieso om in het triathlonseizoen het fitnessen (buik- en armspieren) zolang mogelijk te kunnen onderhouden. Dus begin dit jaar had ik me voor dit evenement opgegeven.

In de loop van het voorjaar ging het hartstikke goed met lopen en kon ik ook gerichter trainen voor een triathlon, had mijn hoofddoel ver in augustus bepaald en liet de rest open op alleen dit evenement en de OD in Amsterdam van 8 juni, na. Deze laatste was ondanks mijn diskwalificatie (rondje te weinig gefietst) zo succesvol dat ik ambitievol en meer gedreven wilde trainen voor mijn hoofddoel: Ironman70.3 in Budapest op 23 augustus. Echter was er 1 obstakel in de planning ... de Spartan Race - Super afstand (11+km afstand met 21+ obstakels). En het weekendje daar was al geboekt.
Eigenlijk kwam deze wedstrijd me inmiddels niet goed uit omdat de focus terug was op triathlon en ook door de trainingsopbouw het onderhoud van fitness nihil was geworden. Tevens was ik, in de laatste weken voor de Spartan Race alles behalve goed geconditioneerd met mijn buik- en armspieren. Toch besloot ik het te gaan doen vorige week en met de minste verwachtingen en kijken waar het zou stranden.

Het pakte allemaal goed uit. De obstakelrun was lang niet zo zwaar als gedacht en wat ik aan kracht had in mijn buik- maar vooral armspieren was meer dan voldoende om die 21 obstakels af te werken in een ook niet onverdienstelijke tijd als debutant. Met 1u40m34s kwam ik als 435e van de 1603 gefinishte deelnemers binnen. Bij de vrouwen in de categorie F45-49 was ik zelfs op 1 minuut na 2e geworden van 6 dames. En zelfs die minuut had ik makkelijk gehaald als ik instinctief het touwklimmen had gedaan ipv 1 minuut nadenken hoe het aan te pakken door twijfel. Via de knopen in het touw kwam ik niet om hoog om de bel boven te lellen. Maar met de voeten het touw klemmen was het binnen 10 seconden gepiept. Tot slot liet ik onnodig tijd liggen in het laatste obstakel, onder prikkeldraad 100 meter door modder kruipen, door veels te veel te lopen tutten niet TE vies te worden bij het kruipen. Als ik daar letterlijk rollend overdwars doorheen was gegaan dan was ik met vlag en modder 1e geweest. En dit soort resultaten had ik echt niet verwacht.

Het is wel mijn duurconditie wat heeft gezorgd dat ik dit prima kon volbrengen. Het was een super leuke belevenis en zeker tof nog jaarlijks deel te nemen aan een obstakelrun/race. De 'Beast' afstand, 21+km met 30+ obstakels lonkt al, maar niet zo tussen een triathlon seizoen door.

Op zich was ik 2 dagen al aardig bijgekomen van dit evenement, maar toch ben je uit je trainingsschema. Nu weer de focus op volgende week zondag 13 juli waar ik mijn laatste wedstrijd doe voor ik aan start ga in Budapest voor een halve afstand. Zondag 13 juli wordt het strijdtoneel in Utrecht waar ik 2 jaar geleden mijn allereerste kwart afstand (1km zwemmen, 40km fietsen, 10km lopen) volbracht en zelfs als 1e eindigde in mijn categorie. Dat zal bij de Olympische Afstand (1,5km zwemmen, 40km fietsen, 10km lopen) niet zo het geval zijn, maar wil zeker mijn PR op de OD vastleggen. Die staat nu nog steeds op 2u45m uit 2012 in Klazienaveen.

RESULTAAT
REGISTRATIE GARMIN








dinsdag 10 juni 2014

Diskwalificatie eigen schuld, maar ambitie terug

Mijn eerste wedstrijd van dit jaar, de Olympische Afstand tijdens de Triatlon Amsterdam Nieuw-West met veel support van Natasja van der Haven-Verheul en familieleden: Rena Wahr-Pattiwael, Kyan Wahr en bij de finish Janine Groeneveld Warokka en Franky. Ook het team Trivio Long Distance Team moedigde me aan tijdens mijn looponderdeel terwijl de dames zelf aan het inlopen waren voor hun NK Sprint tijdens de Eredivisie Triathlon. Leuk ze zelf ook nog te hebben zien racen, zie hun verslag.

Het was wel een rare dag waar mijn nonchalance (manier van ontspannen voorafgaand aan de wedstrijd) zorgde dat niet alles goed liep. Daar heb ik vaker last van. Soms pakt dan het racen wel goed uit. Dat dan weer wel. Maar de pech dingetjes begonnen vanaf vertrek. Zo begon het bij het zoeken naar mijn NTB licentie pasje die ik niet 123 vinden kon thuis om uiteindelijk met de pas uit 2013 de auto in te stappen. Onderweg nog mijn mails gezocht met NTB en vond de mail dat dit jaar je zelf je pas moet printen. Dat was ik weer vergeten. Dus nog via smartphone de digitale pas gedownload. In ieder geval bewijs bij me. Dit leverde ook geen problemen op bij de inschrijfbalie.

Aangekomen bleek het zwembad voor aanmelden verder te liggen in het park dan gedacht. Wij (Natas en ik) hadden de auto bij familie geparkeerd aan de kant van Cornelis Lelylaan. Dus tijd begon beetje te dringen. Vervolgens begon ik me zorgen te maken of ik wel genoeg te eten had zo voor aanvang van de wedstrijd. Ik was een banaan vergeten en we hadden al vroeg ontbeten. Start was om 11:45u.
Bij parc ferme had Rena, mijn nicht, gelukkig nog wat koekjes. Maar inmiddels was ik mijn 1e gel kwijtgeraakt bij het toiletteren, die ik voor het zwemmen nog wilde innemen. Dat kon er ook nog wel bij.

Ik nam plaats in het water bij de binnenste boei vooraan bij de snelle mannen en vrouwen. Zo lag vlakbij ook Marnix Cornelisse in het water. Met de wasmachine, start van het zwemmen, gingen de snelle me snel voor en een paar nog over me heen. Ik werd nog een paar keer aangetikt maar na 500 meter kon ik toch goed vrij zwemmen en voeten volgen. Uit het water gaand zag ik een tijd van 28minuten waar ik super blij mee was. Ik hoopte op 30 minuten.
Ondanks mijn magere zwemvoorbereidingen dit jaar zwem ik nog een prima tijd. Dat geeft moed en zo vloog ik blij naar mijn wissel.



Fietsen ging super en vertrouwd. Maar met het laatste rondje (8 rondes) begon ik te twijfelen omdat mijn teller maar 36,5km aangaf voordat ik van parcours af zou gaan. Moest ik nu toch een extra rondje van ongeveer 4km of was ik al klaar? Immers van de aanloop route naar Parc Ferme ook een kleine kilometer.
Nadat Cora Vlot me in het laatste stuk inhaalde en afsloeg naar parc ferme, koos ik ook voor die afslag. De gedachte 1 rondje teveel vond ik zonde omdat ik zo lekker ging. Bij parc ferme zat ik vlak achter Cora en bij de fietsenstalling wist ik het zeker. Wij stalden als eerste onze fietsen en dat klopte niet. Cora is een veel snellere triathlete en dat had ik moeten weten. Het was dat ik zelf in mijn hoofd had dat ik al 8 rondes had gedaan. Terug gaan kon niet meer en dus verder met het looponderdeel.
Omdat ik voelde dat ook het fietsen super was moest dit maar als training beschouwen. Immers weer in het wedstrijdgevoel komen. Gelukkig kon ik snel er bij neerleggen.


Lopen in de warmte is mijn zwakke punt. Lopen is überhaupt niet mijn sterkste onderdeel. Maar met een gemiddelde van 5:25 in de warmte was het een reuze tijd. Ook de voorbereidingen van lopen was niet optimaal geweest. Deste tevreden ben ik met de tijd. Het is voor mij echt een vooruitgang. Van alle pech dingetjes van deze dag was ik nog ook mijn dopje van mijn waterbidonnetje kwijtgeraakt tijdens lopen. Daar heb ik nog 10 seconden naar gezocht tot een triatleet me riep niet te gaan stressen en doorgaan. Dat deed ik dan ook. Dat was dan ook het laatste wat alles in de weg heeft gezeten.



Bij de finish klokte ik 2u29m (officiële tijd: UITSLAG) wat me deed beseffen dat ik met 1 extra fietsronde een PR had geraced op deze afstand. Mijn laatste tijd staat op 2u45m.


Er is zeker nog groei mogelijk. En ondanks dat ik mijn PR heb misgelopen en met doorrekenen van extra rondje zelfs 1e in mijn categorie had kunnen worden, heb ik nu na deze dag mijn wedstrijdambitie volledig terug. Ik heb me al aangemeld voor de reservelijst op de OD afstand met de triathlon in Utrecht op zondag 13 juli. Er is goede hoop dat ik daar nog kan starten.

Ik heb mijn RACE MOJO terug :-)

Facebook: FOTO's

MyLaps: UITSLAG

Garmin registraties: ZWEMMEN, FIETSEN, LOPEN

donderdag 13 februari 2014

Up & running & 1e doelen 2014

Wij zijn al dik 6 wkn in het nieuwe jaar en het is tot nu toe stil geweest rondom mij en mijn doelen. Maar ik heb niet stil gezeten. Deze week was mijn 5e week dat ik aan het lopen ben en het gaat in stijgende lijn gelukkig. De voetblessure is er nog maar slijt langzaam weg. Gezien de kms weer gemaakt kunnen worden met lopen geeft het me nu ook meer vertrouwen eens aan de invulling van de agenda te denken. Het is de voet die bepaalt wat ik op de agenda durf te zetten. Zo heb ik de wens dit jaar minstens 1 halve triathlon te doen en mijn oog was al eerder gevallen op IM70.3 in Budapest. Deze zal 23 augustus plaatsvinden en het wordt tijd dat die wordt vastgelegd.

Inmiddels loop ik 30km per week en bouw het langzaam uit. Aankomend weekend hoop ik een duurloop van 15km af te werken. De eerste wedstrijden kunnen nu wel op de agenda komen te staan.

Voor ik echt kan gaan trainen, gaan Natas en ik eerst 3 weken op vakantie in maart/april. Het zal pas in de 2e week van april worden dat er echt opgebouwd gaat worden. Maar tot die tijd train ik wel op alle disciplines. Gelukkig heb ik voor Budapest nog genoeg tijd en zal ik in de aanloop in het seizoen voor sprintafstanden gaan. Zo heb ik op de agenda: Olympische Afstand triathlon in Amsterdam Nieuw-West op 8 juni. En omdat ik zo met fitness ben bezig ben en blijf, naast de triathlon trainingen, staat op wensenlijst voor zaterdag 28 juni de Spartan Race Super in Keulen. Dat heeft niets met triathlon te maken, maar sinds ik met mijn totale lijf aan het sporten ben vind ik dit wel een leuke aanvulling. Spartan Race is een crossfit race, een sport die de laatste jaren sterk in opkomst is.

Kortom:

8 juni OD triathlon Amsterdam Nieuw-West
28 juni Spartan Race Super in Keulen (D)
23 augustus Ironman70.3 Budapest (H)

Daartussen wordt het nog wel met het een of ander opgevuld, maar de eerste doelen zijn bepaald.

Het begint weer te kriebelen :-)