maandag 3 oktober 2011

Koersdoop en wonderolie

De dag na mijn koersdoop tijdens de Clubkampioenschappen van CT WT smeer ik deze ochtend mijn bovenbenen in met wonderolie Minyak Kayu Putih. Te verkrijgen bij menig toko in de buurt of anders via internet. Ik smeer deze olie op mijn benen meestal voor het slapen gaan als ik die dag heel inspannend heb gesport. De olie helpt te voorkomen dat mijn benen onrustig worden en dat ik er onrustig van slaap.

Gisteren was ik zo moe in bed dat ik het vergeten was en vanochtend bij het opstaan waren mijn benen onrustig. Dus maar meteen deze olie opgesmeerd. Het werkt perfect, ruikt niet al te sterk. Een aanrader ;-)
Tja koersen ... daar heb ik het hele jaar over lopen wikken en wegen. Wil ik het doen, wil ik het niet doen. Moet ik het wel of toch maar niet doen. Ik stelde het uit of stelde het af en ging me focussen op Tijdrijden. Maar nu stond in de agenda de clubkampioenschappen van CT WT op 2 oktober met aansluitend BBQ. Een mooie gelegenheid om de leden wat meer te leren kennen en een aantal van het wielerforum in het echt te ontmoeten. Dus me ingeschreven. Dan zou ik er ook aan geloven om met de koers mee te doen.

Parcours De Nedereindse Berg
Gisteren ging het gebeuren op de Nedereindse Berg in Nieuwegein. Na een fantastische mooie dag had ik er eigenlijk niet zo'n zin meer in. Was ook een beetje fietsmoe maar de clubleden ontmoeten en een sociaal gebeuren besloot me toch te gaan. Nog overwogen om het fietsen te laten schieten maar nam de fiets toch mee. Zo laat mogelijk vertrok ik van huis om me precies om 16u te melden, mijn rugnummer op te pikken (nr. 41) en om te kleden om zo snel nog in te rijden op het parcours.

Het parcours was toch wat anders dan verwacht. Het parcours had een klimmetje ... ooo nee heh ...

Net na 2 rondjes ingereden te hebben gingen ze al van start. De A-klasse (licentie en hardrijders) groep startte eerst met ongeveer 20 man + 1 dame (Ilona Valkenburg) en ik mocht samen met een andere dame, Sandra, starten in de B-Klasse (niet-licentiehouders). Laatste een groepje van 10 personen. We startten 1 minuut later op de A groep om 16:31u.

Met het op het laatst weggaan van huis ontdekte ik tijdens het rijden dat ik niets te eten bij me had. Het laatste was een appel en ik had geen geld bij me. Vlak voor de start vroeg ik of iemand nog een reep bij zich had en kreeg ik van ChrisN een hap van zijn reep. Mede met dit warme weer zou ik het niet halen als ik niets meer tot me nam. Bang voor en hongerklop.

We fietsten weg en reden 1 rondje geneutraliseerd. Heel fijn want ik had geen flauw idee hoe snel we zouden rijden. Na 1 rondje gingen we knallend op de klim en zag dat de teller makkelijk op 36km/pu stond ... mijn hartslag allang in mijn keel. Jeetje wat gaan we snel als groep en poe wat is dit hard werken.

B-Klasse
Ik kon na 2 rondjes niet meer in het midden staande houden en bungelde al achter. Ik wilde al lossen maar bij het 3e klimmetje zat ik nog bij de groep en dus maar door en uitstel van executie. Inmiddels had ik het idee dat Harm Jan en Sandra er al af waren en dat was een prettige gedachte dat ik niet de enige zou zijn. Later bleek dat Harm Jan een lekke band had gekregen.

Ok bij de 4e klim dan zou ik laten lopen maar besefte ook dat je dan je snelheid kwijt was en met 6km/pu minder zou fietsen. Maar goed dit een uur volhouden zou helemaal niet meer gaan. Kijkend op mijn teller piekte mijn hartslag naar nieuwe records, ik zag 194, 197 op de teller.
Afin ik knal (nouja knal, stoemp pijnlijk) met de groep de klim op en weer zit ik er nog aan. De bochten met de groep door gaat best redelijk goed. Dus weer een rondje maar ik was echt al op het eind van mijn latijn. Ik zag dat we pas 15km er op hadden zitten nog lang niet de helft van de tijd gezien ons gemiddelde. Dus de 5e x op de klim zou echt mijn laatste zijn.
Als laatste in het wiel bungelend

Bij het aangaan van de klim zit ik opeens achter Martin (MEG) en denk nu er langs en met al mijn kracht erop. Dat lukte maar met gevolg dat ik op de top meteen geparkeerd stond. Het was over en uit. De groep die ik achter me liet in de klim vloog me voorbij over de top. Ik hijgend als een paard had zojuist zelfmoord gepleegd. Maar ik ging er sowieso van uit dat ik na deze klim alleen zou doorfietsen. Weg tempo en terug naar je eigen basis.
'I die a thousand deaths'

Tijdens het alleen rijden overwoog ik af te stappen, maar trapte door en ieder rondje dat ik die klim weer had ging ik met pijn omhoog. Daar waar ik eerst met 36 omhoog ging met de groep ging ik nu alleen, in middenblad, met 23km/pu omhoog. Wat een verschil zeg ... dus ja waarom niet lekker afstappen en gaan kijken langs de kant. Lekker weertje, drankje erbij en kijken hoe de echte kanjers het doen.

Sandra
Echter kreeg ik Sandra in het vizier. Die had ik inmiddels op 1 rondje gereden. Langzaam naar haar heen gefietst met de gedachte dat we dan samen zouden rijden. Bij haar aangesloten herstelde ik achter in het wiel en nam na en tijdje over voor kopwerk. Plots komt de A groep voorbij met Sandra als laatste in hun wiel. Huh zij daar??? Oooh zo doe je dat. Dus volgende keer doe ik dat ook, bij de B groep die nog voorbij zouden moeten komen.

Sandra moest ook al snel lossen in de A en fietste weer voor me. Inmiddels had ik mijn teller op tijd gezet en zag dat we nog 15 minuten moesten en dus ging ik kijken hoelang ik van klim naar klim deed om zo te weten hoe vaak ik die stomme klim nog moest doen want die deed pijn. Gelukkig had Sandra er ook moeite mee en had ik haar al weer bijgehaald. 1 rondje was ongeveer 4 minuten.

Plots kwam de B groep langs en ik pikte aan, net als Sandra, en we gingen hiermee de laatste 2 rondjes in. Ik kon ook goed meekomen en ook de mannen gingen de klim niet heel fris meer aan totdat we hem in de laatste ronde namen. Toen ontketende wat in de voorste linie, maar de groep bleef redelijk goed bij elkaar en ik kon mee, bungelend achterin. In de afdaling naar de finish gaf ik alles, haalde nog Alwin in en was blij over de streep. Maar Alwin riep dat ik nog 1 rondje moest, ik kon nog niet uitrijden. WAAAAAAT??? Ik ben net doodgegaan over de streep, alles is er uit geperst. De dames moesten nog 1 extra rondje. Ik bleef doortrappen en Alwin gaf aan dat hij mee bleef rijden met me. En met mentaal support van Alwin en met mezelf in conclaaf dat ik dit echt niet leuk vind reden we naar de finish waar ik weinig aanzettend over heen fietste. Rustig met Alwin nog allerlaatste ronde uitgefietst en ik was blij dat het erop zat. Pfff dit is koersen ... niet leuk.


Gezien de weinige vrouwen (3 in totaal) waarvan Sandra en ik als niet licentiehouders, was ik als 1e dame geklasseerd en had podiumplek met mooie bloemen en een mooi aandenken.

Heerlijk douchen en omkleden en aan een reuze gezellige BBQ met de leden. Het was top en fantastisch georganiseerd. Ook het parcours is mooi. Volgend jaar weer maar hoop dan wel sterker te zijn. De koers heeft me alweer meer doen begrijpen hoe het zit met fietsen in een groep, wegspringen of vooral niet. Vooral dat laatste, verstoppen in en groep begrijp ik heeeeeel goed.

Alle FOTO's mede mogelijk gemaakt door Arjan