zaterdag 5 juli 2014

Spartan Race - Super in omgeving Keulen, Duitsland

Het is inmiddels ruim een week geleden dat ik voor het eerst deel heb genomen aan een obstakelrace, de Spartan Race - Super in de omgeving van Keulen (50km in Wiehl) in Duitsland.
Vanwege mijn voetblessure vorig jaar oktober ben ik gaan fitnessen in de winter. Ik kwam in aanraking met Insanity Workout van Shaun T. en zo weer via youtube, een andere Insanity fitnesser, Stephane Carbonneau, die zich had opgegeven voor een Spartan Race (sponsor Reebok). Gezien het door de voetblessure niet helemaal vast stond hoe ik in 2014 mijn triathlon wedstrijden zou kunnen opbouwen leek me een obstakel run wel een leuke afwisseling. Sowieso om in het triathlonseizoen het fitnessen (buik- en armspieren) zolang mogelijk te kunnen onderhouden. Dus begin dit jaar had ik me voor dit evenement opgegeven.

In de loop van het voorjaar ging het hartstikke goed met lopen en kon ik ook gerichter trainen voor een triathlon, had mijn hoofddoel ver in augustus bepaald en liet de rest open op alleen dit evenement en de OD in Amsterdam van 8 juni, na. Deze laatste was ondanks mijn diskwalificatie (rondje te weinig gefietst) zo succesvol dat ik ambitievol en meer gedreven wilde trainen voor mijn hoofddoel: Ironman70.3 in Budapest op 23 augustus. Echter was er 1 obstakel in de planning ... de Spartan Race - Super afstand (11+km afstand met 21+ obstakels). En het weekendje daar was al geboekt.
Eigenlijk kwam deze wedstrijd me inmiddels niet goed uit omdat de focus terug was op triathlon en ook door de trainingsopbouw het onderhoud van fitness nihil was geworden. Tevens was ik, in de laatste weken voor de Spartan Race alles behalve goed geconditioneerd met mijn buik- en armspieren. Toch besloot ik het te gaan doen vorige week en met de minste verwachtingen en kijken waar het zou stranden.

Het pakte allemaal goed uit. De obstakelrun was lang niet zo zwaar als gedacht en wat ik aan kracht had in mijn buik- maar vooral armspieren was meer dan voldoende om die 21 obstakels af te werken in een ook niet onverdienstelijke tijd als debutant. Met 1u40m34s kwam ik als 435e van de 1603 gefinishte deelnemers binnen. Bij de vrouwen in de categorie F45-49 was ik zelfs op 1 minuut na 2e geworden van 6 dames. En zelfs die minuut had ik makkelijk gehaald als ik instinctief het touwklimmen had gedaan ipv 1 minuut nadenken hoe het aan te pakken door twijfel. Via de knopen in het touw kwam ik niet om hoog om de bel boven te lellen. Maar met de voeten het touw klemmen was het binnen 10 seconden gepiept. Tot slot liet ik onnodig tijd liggen in het laatste obstakel, onder prikkeldraad 100 meter door modder kruipen, door veels te veel te lopen tutten niet TE vies te worden bij het kruipen. Als ik daar letterlijk rollend overdwars doorheen was gegaan dan was ik met vlag en modder 1e geweest. En dit soort resultaten had ik echt niet verwacht.

Het is wel mijn duurconditie wat heeft gezorgd dat ik dit prima kon volbrengen. Het was een super leuke belevenis en zeker tof nog jaarlijks deel te nemen aan een obstakelrun/race. De 'Beast' afstand, 21+km met 30+ obstakels lonkt al, maar niet zo tussen een triathlon seizoen door.

Op zich was ik 2 dagen al aardig bijgekomen van dit evenement, maar toch ben je uit je trainingsschema. Nu weer de focus op volgende week zondag 13 juli waar ik mijn laatste wedstrijd doe voor ik aan start ga in Budapest voor een halve afstand. Zondag 13 juli wordt het strijdtoneel in Utrecht waar ik 2 jaar geleden mijn allereerste kwart afstand (1km zwemmen, 40km fietsen, 10km lopen) volbracht en zelfs als 1e eindigde in mijn categorie. Dat zal bij de Olympische Afstand (1,5km zwemmen, 40km fietsen, 10km lopen) niet zo het geval zijn, maar wil zeker mijn PR op de OD vastleggen. Die staat nu nog steeds op 2u45m uit 2012 in Klazienaveen.

RESULTAAT
REGISTRATIE GARMIN