Vandaag, 11 dagen later, heb ik het sporten weer opgepakt met een rustig loopje. Nouja rustig, voor mij gevoel wel, voor mijn hartslag was het anders. De duur zit er nog, conditie moet nog terugkomen.
AFREIZEN
Op woensdagavond 20 augustus reisden we in 2 dagen naar Budapest. Donderdagavond zijn we de stad een beetje gaan verkennen.
Vrijdag gingen we in de ochtend naar het terrein om in te checken om alvast de papieren te halen om vervolgens in de middag terug te keren voor de briefing en de fiets neer te zetten. De fiets kon pas vanaf 14u ingechecked worden. Tevens had ik in de ochtend nog tijd om een zwembril te kopen bij de stands want op de dag van vertrek, na mijn laatste zwemtraining was ik mijn zwembril vergeten. Was geen ramp want zo kon ik een ZOGGS Preditor polarized zwembril aanschaffen. Niet de goedkoopste (30 euro) want verdere stands hadden voordeligere brillen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er in de wedstrijd heerlijk mee gezwommen. Kan er binnen als buiten mee trainen of racen. Uiteindelijk een mooie aanschaf.
Bij de incheckbalie bleek ik mijn paspoort niet bij me te hebben. Zat in de kluis in de hotelkamer (half uur lopen van het Ironman terrein). Dus ik via telefoon mijn digitale NTB lidmaatschapskaart getoond. Daar moest overlegd worden met de meerdere van de meerdere van de organisatie. Na zelfs ook mijn digitale kopie van paspoort te tonen was het uiteindelijk best OK. Ik denk dat de Amerikanen zelf ook wel snappen dat ik hier niet zit te flessen. Maar de Hongaarse medewerkers houden zich prima aan het protocol en blijven alsnog vriendelijk.
In de ochtend van de wedstrijd liepen we rustig naar het terrein. Ik was volkomen ontspannen zoals de dag ervoor waar ik met Natas me te goed had gedaan aan een luxe toetje bij Gerbeaud in het centrum en in de avond nog lekker een glaasje wijn.
Het was inmiddels mijn 2e wedstrijd. Maar tijdens het lopen over de brug naar het terrein met meerdere triatleten en een autovrij fietsparcours in het verte, toen kwam het emotionele gevoel omhoog en de adrenaline batterij kwam los. Dat laatste was nodig omdat ik dat ook kwijt was geraakt 3 wkn ervoor.
Het lopen ging goed maar ik was nog wel voorzichtig. Ook hier geen GPS en dus besloot ik niet naar mijn klok te kijken en het resultaat bij finish onder ogen te komen. Te bang om teleurgesteld te worden tijdens het lopen wat misschien zou doorwerken op het mentaal. Niet dat het niet lekker ging maar altijd het gevoel dat je langzamer loopt dan in werkelijkheid deed me toch twijfelen.
Na de wedstrijd hadden Natasja en ik nog een paar dagen vakantie in Budapest om vervolgens een aantal dagen te spenderen in Wenen (AUS) en Bratislava (Slowakije) en tot slot 2 dagen in Hopferau in Beieren (D) om het kasteel van Ludwig II te bewonderen 'Neuschwanstein'.
Eindelijk tijd mijn verslag te doen van mijn 2e succesvolle halve triathlon met de Ironman 70.3 dit keer in Budapest op 23 augustus jl. Daar ben ik als 7e geëindigd in mijn AG45-49 in een tijd van 5u21m47s wat een ruime 8 minuten verbetering en dus PR is op mijn IM70.3 van vorig jaar in Haugesund, Noorwegen.
Mijn resultaat was ver boven verwachting. Het doel was finishen in goede doen en als het niet zou gaan dan rustig aan uitlopen. Een PR had ik uit mijn hoofd gezet. 3 weken voor RACE DAY was mijn energiebatterij compleet leeg. Het trainingsschema, van Matt Fitzgerald, wat ik er in de laatste 8 wk had bijgepakt was te intensief voor mijn lichaam. Maar uiteindelijk herstelde ik op tijd om zo me in de laatste week helemaal op niveau terug te krijgen. Dat heeft me veel ambitie voor volgend jaar gegeven en nog niet eens perse voor een hele Ironman. Die ik overigens best zou willen doen. Maar de halve bevalt me prima.
AFREIZEN
Op woensdagavond 20 augustus reisden we in 2 dagen naar Budapest. Donderdagavond zijn we de stad een beetje gaan verkennen.Vrijdag gingen we in de ochtend naar het terrein om in te checken om alvast de papieren te halen om vervolgens in de middag terug te keren voor de briefing en de fiets neer te zetten. De fiets kon pas vanaf 14u ingechecked worden. Tevens had ik in de ochtend nog tijd om een zwembril te kopen bij de stands want op de dag van vertrek, na mijn laatste zwemtraining was ik mijn zwembril vergeten. Was geen ramp want zo kon ik een ZOGGS Preditor polarized zwembril aanschaffen. Niet de goedkoopste (30 euro) want verdere stands hadden voordeligere brillen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er in de wedstrijd heerlijk mee gezwommen. Kan er binnen als buiten mee trainen of racen. Uiteindelijk een mooie aanschaf.Bij de incheckbalie bleek ik mijn paspoort niet bij me te hebben. Zat in de kluis in de hotelkamer (half uur lopen van het Ironman terrein). Dus ik via telefoon mijn digitale NTB lidmaatschapskaart getoond. Daar moest overlegd worden met de meerdere van de meerdere van de organisatie. Na zelfs ook mijn digitale kopie van paspoort te tonen was het uiteindelijk best OK. Ik denk dat de Amerikanen zelf ook wel snappen dat ik hier niet zit te flessen. Maar de Hongaarse medewerkers houden zich prima aan het protocol en blijven alsnog vriendelijk.
Na de briefing, lekker kort & bondig, fiets klaargezet op een nog mooie zonnige dag. Hoe zou het nog slecht kunnen worden op zondag. Achteraf was RACE DAY de enige echte bewolkte dag tijdens onze 4 dagen verblijf in Budapest.
In de ochtend van de wedstrijd liepen we rustig naar het terrein. Ik was volkomen ontspannen zoals de dag ervoor waar ik met Natas me te goed had gedaan aan een luxe toetje bij Gerbeaud in het centrum en in de avond nog lekker een glaasje wijn.Het was inmiddels mijn 2e wedstrijd. Maar tijdens het lopen over de brug naar het terrein met meerdere triatleten en een autovrij fietsparcours in het verte, toen kwam het emotionele gevoel omhoog en de adrenaline batterij kwam los. Dat laatste was nodig omdat ik dat ook kwijt was geraakt 3 wkn ervoor.
Natasja was blij dat we dit keer alles lekker relaxed deden en op tijd waren. Dat gaat nog wel eens anders bij mij door mijn nonchalance.
ZWEMMEN
Vlak achter de start van de PRO dames stond ik op de voorste linie bij de strandstart van het zwemmen. Tot mijn schrik kom ik 1 minuut voor tijd achter dat ik mijn Garmin 910XT nog niet heb geactiveerd op Multisport. Dus snel aangezet, maar GPS moest nog zoeken en met deze bewolkte dag lukte dat uiteindelijk niet voor het startschot. Gevolg was dat tijdens het zwemmen niets geregistreerd werd. Normaal krijg ik een piepje om de 100 meter.
Halverwege het zwemmen keek ik op mijn Garmin horloge en zag ik de vraag of ik binnenshuis was. Wat je met JA of NEE moet bevestigen. Echter twijfelde ik over de vraagstelling. Bij ja met binnenshuis ging hij zeker niet meer naar GPS zoeken. Na 100 meter of zoiets verder, toch maar gedrukt op JA omdat ik nu ook geen tijd kon zien en niet wist of hij de rest van de registratie zou saboteren. Ik kreeg weer beeld van tijd en zag dat ik op 17 minuten zat wat goed nieuws was na meer dan de helft zwemmen. Immers had ik 36 minuten op zwemmen in gedachte vanwege slechte aanloop met training.
Ik zwom met meer inspanning en vaart door en zag bij het uit water gaan dat ik 33 minuten klokte. Dat was sneller dan elke race op deze afstand tot nu toe.
Ook de overgangen op de Garmin gingen door en op de fiets schakelde ik de Garmin Edge500 registratie aan. Die zou sowieso GPS registreren want deze stond al op standbye.
Zoals ik al vreesde bleef de GPS op de 910XT achterwege maar de tijd liep door. Toch kon ik het loslaten omdat ik goed in de race zat en de wedstrijd sowieso mij een registratie via de chip zou geven.
Halverwege het zwemmen keek ik op mijn Garmin horloge en zag ik de vraag of ik binnenshuis was. Wat je met JA of NEE moet bevestigen. Echter twijfelde ik over de vraagstelling. Bij ja met binnenshuis ging hij zeker niet meer naar GPS zoeken. Na 100 meter of zoiets verder, toch maar gedrukt op JA omdat ik nu ook geen tijd kon zien en niet wist of hij de rest van de registratie zou saboteren. Ik kreeg weer beeld van tijd en zag dat ik op 17 minuten zat wat goed nieuws was na meer dan de helft zwemmen. Immers had ik 36 minuten op zwemmen in gedachte vanwege slechte aanloop met training.
Ik zwom met meer inspanning en vaart door en zag bij het uit water gaan dat ik 33 minuten klokte. Dat was sneller dan elke race op deze afstand tot nu toe.
Ook de overgangen op de Garmin gingen door en op de fiets schakelde ik de Garmin Edge500 registratie aan. Die zou sowieso GPS registreren want deze stond al op standbye.
Zoals ik al vreesde bleef de GPS op de 910XT achterwege maar de tijd liep door. Toch kon ik het loslaten omdat ik goed in de race zat en de wedstrijd sowieso mij een registratie via de chip zou geven.
FIETSEN
Op de fiets waren de benen pijnlijk en dat terwijl ik amper mijn benen met zwemmen gebruik. Bewust omdat ik denk dat het niet bijdraagt met de overgang naar fietsen. Niets is minder waar en dus in het vervolg een actievere beenslag aanleren. Geeft dan ook meer snelheid. Pas op 7 km was ik los van de pijn in de benen en had ik meer gevoel met doorbuffelen maar de snelheid was niet bepaalt bemoedigend. Ik kwam niet boven de 28 km/pu en liet zelf snel varen dat het fietsen goed zou gaan. Echter op het eerste keerpunt op parcours terug aan de kant van Buda trapte ik zonder te veel inspanning 38 a 40 km/pu. Ik voelde wel wind tegen maar dat het zo'n verschil was had ik niet verwacht. Dit verklaarde ook het slechte gevoel. En zo trapte ik op hoog tempo tot aan de voet van de beklimming op 16km. De enige beklimming van 70hm in een korte steile klim. Wat lekker ging overigens. Via dit gave parcours met snelle afdaling en in tunnel naar de Lanczhid burg was super kikke zo de steek over de rivier te maken naar Pest.
Ook aan die kant fietsten we heen en terug over de flanken langs de rivier. Nu ook wetende dat de benen goed waren kwam ik in de eerste ronde met een grote glimlach door toen ik Natasja zag. De 2e ronde, en tevens laatste, was nu bekend terrein. Na het keerpunt wederom in Buda richting de klim zei ik tegen mijzelf 'This bitch is flying, this bitch is flying'. Om vervolgens later weer te denken ... 'zolang ik geen lekke band krijg'. Maar dat verliep voortvarend. In de laatste 5km verminderde ik het pushen en bereidde me voor op het laatste onderdeel.
LOPEN
Ook aan die kant fietsten we heen en terug over de flanken langs de rivier. Nu ook wetende dat de benen goed waren kwam ik in de eerste ronde met een grote glimlach door toen ik Natasja zag. De 2e ronde, en tevens laatste, was nu bekend terrein. Na het keerpunt wederom in Buda richting de klim zei ik tegen mijzelf 'This bitch is flying, this bitch is flying'. Om vervolgens later weer te denken ... 'zolang ik geen lekke band krijg'. Maar dat verliep voortvarend. In de laatste 5km verminderde ik het pushen en bereidde me voor op het laatste onderdeel.
LOPEN
De transitie van fietsen naar lopen ging best goed, beter dan de eerste transitie waar ik nog hanneste met mijn wetsuit. Afin, sokjes aan en ik begon met lopen. Bij het vertrek van T2 zag ik op de klok 3u24m en toen wist ik zeker dat ik een PR zou moeten kunnen halen als het lopen goed zou gaan. Ik schatte me wel een looptijd net onder de 2 uur.
Het lopen ging goed maar ik was nog wel voorzichtig. Ook hier geen GPS en dus besloot ik niet naar mijn klok te kijken en het resultaat bij finish onder ogen te komen. Te bang om teleurgesteld te worden tijdens het lopen wat misschien zou doorwerken op het mentaal. Niet dat het niet lekker ging maar altijd het gevoel dat je langzamer loopt dan in werkelijkheid deed me toch twijfelen.
Na 10 km wilde ik nog rustig aan doen maar had wel het gevoel dat ik genoeg in me had. Bij de laatste ronde kon ik uitkijken naar de finish en was blij dat ik mijn laatste armbandje ophaalde bij het keerpunt en nog de laatste 2,5km hoefde te voltooien. Vanaf hier durfde ik te versnellen wat makkelijk ging en waar ik me aan vast wist te houden tot de finish. In de laatste 100 meter kon ik nog versnellen en met een grote glimlach stevende ik op de finish af. Waar ik voor de boog zag dat ik op 5u21m zat. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ondanks dat ik na het fietsen het idee gad dat ik mijn PR ging behalen had ik niet gerekend op een betere looptijd. Vergeleken met vorig jaar heb ik 23 sec per kilometer sneller gelopen onder dezelfde omstandigheden. Ik hoefde niet meer te twijfelen dat ik me niet verbeterd had na 1 jaar ondanks die gekke aanloop in het seizoen.
Het was een perfecte race wat mij veel ambitie geeft voor volgend jaar om in Polen misschien de Ironman70.3 weer te doen en daar nog betere tijden neer te zetten die meer naar het podium gaan. Polen is een land waar ik ook nog niet ben geweest en net als vorig jaar Noorwegen en dit jaar Hongarije is een wedstrijd met vakantie in een nieuw land een super leuke combinatie waar het niet alleen om passie gaat. Maar waar ik ook met Natas gezamenlijk iets kan delen.
Dit keer eindigde ik als 7e in mijn Agegroup 45-49 waar ik bij het fietsen 2e dame was. Ik heb ambitie voor het podium. Daar zal bij mij dan in het lopen een zelfde progressie moeten komen en een paar minuten van het zwemmen af. Het fietsen kan constant blijven gezien ik daar wel in de top van mijn leeftijdsgroep zit.
 |
| Het resultaat :-) |
 |
| Prognose 1 week voor de wedstrijd |
Al met al een zeer voldaan gevoel met lekkere energie voor volgend jaar. Op naar mijn 3e halve of misschien toch een eerste hele? In ieder geval nu de focus op 19 oktober voor mijn eerste marathon lopen, in Amsterdam.
 |
| Fietsparcours |
 |
| Loopparcours |
