Gisteren mijn racefiets bij de fietsenmaker opgehaald en die zag er weer helemaal mooi uit. Zo mooi dat ik weer helemaal verliefd ben en niet kan wachten om met hem te gaan fietsen. Dus waarom niet meteen mijn 1e rit naar werk en tevens mijn 1e rit van dit jaar.
Vanochtend stond ik bijtijds op en zocht alle spullen bij elkaar. Tjonge dat zoeken duurde al met al een half uur. Daar zit nog geen ritme in. Hier aan denken, daar aan denken oja en dit niet vergeten en dat niet vergeten. Afin, alsnog bijtijds op pad. Echter mijn fietsenteller gaf niet goed weer toen hij op de docking station (Sigma ROX 9.0) zat van de fiets. Die batterijen ga ik dan nog wel vervangen en met mijn Nokia E75 en sports-tracker dan maar de afstand en tijd bijhouden. Niet echt een lekker begin zo. Maar goed, eindelijk op weg en dat voelde lekker. Weer op mijn vertrouwde Pinarello Galileo, op mijn vertrouwde route naar werk.
Na 2 km in de polder voelde ik mijn achterband beetje glippen, bij de 2e keer reed ik al voorzichtiger. Na 8km kwam ik glansrijk door de polder totdat ik net onder het viaduct bij A1 bij Eembrugge de weg opstak. Daar plots glipte ik van links naar rechts en smak boem op de grond. In die split second nog denken hoe ik het voordeligst kon vallen om de fiets niet te veel te beschadigen. DIE WAS NET WEER NIEUW!!! Niet dat dat nog kon overigens, ik lag al.
Opgekrabbeld en schade aan lijf was een schram op de rechter elleboog en momenteel een opkomende blauwe plek aan de binnenkant linkerdij. Daar ging het stuur nog in bij de val. Verder is het nog afwachten waar het lijf zich gekwetst voelt.
De fiets liep aan en doorgaan naar het 2e stuk door de polder durfde ik niet meer. De fiets aan een inspectie onderworpen, de remmen recht gezet en geconstateerd dat er geen slag in de wiel zat. Toen niets meer aanliep ben ik heel rustig teruggefietst naar huis.
Bij thuiskomst zag ik overal bevroren ramen van auto’s. Er was meer licht. Jeetje had ik dat geweten dan had ik het sowieso niet aangegaan.
Inmiddels van de schrik bekomen en van de teleurstelling. Nu schijnt de zon, stralend … en ik zit op kantoor. Hopelijk komt er snel een mogelijkheid dat ik met mijn geliefde fiets buiten kan fietsen.
Stoer om met vorst te gaan fietsen....jammer dat je het net niet wat eerder in de gaten had :s
BeantwoordenVerwijderenNeemt niet weg dat je toch al op de fiets hebt gezeten en ik alleen nog maar spinbike, je loopt ruim voor ;)
Op zich zonde van de beschadigingen aan de Pinarello, maar je lijf is belangrijker dan een fiets. Met een schram en blauwe plek kom je er nog genadig af, voor hetzelfde geld val je met je gezicht of hoofd op het asfalt en dan.....brrrr niet aan denken. Uiteindelijk geluk bij een ongeluk dus !