donderdag 7 juli 2011

Van huis uit …

Gisteren weer mijn oude vertrouwde aluminium lepeltje gepakt bij het koffie maken. Ik drink kopi tubruk (uitspraak: koppie toebroek), koffie op z’n Indonesisch waarbij je de koffie opschenkt met heet water in je mok, roert met je lepel zodat het prut naar de bodem zakt. Koffie die ik op die manier bereid als ik in mijn eentje koffie drink. De smaak van Senseo weegt niet op tegen koffie tubruk. Met tubruk kan ik namelijk de sterkte zelf bepalen. Als ik zo mijn koffie drink dan gebruik ik mijn lievelingslepeltje.

Naar mijn lepeltje kijkend dacht ik gisteren ‘Tja dit was het enigste wat ik uit het ouderlijk huis wilde meenemen’. Het lepeltje wat ik toentertijd al gebruikte voor toetjes en dergelijke en die niet paste bij het complete bestek van mijn ouders. Dat lelijke alu lepeltje zat in een ladeblokvakje van overige bestek. Een lepeltje wat toen al mijn lepeltje was. Een lepeltje dat volgens mij tijdens kamperen naar huis is meegenomen omdat het ooit per ongelijk bij de afwas bij het kampeerbestek terecht gekomen is. Ik weet niet eens zeker of het klopt maar denk dat het zo iets moet zijn geweest. Mijn ouders vonden het een onooglijk lepeltje en ik adopteerde het.

Als ik hier aan terug denk dan besef ik dat dit goedkope lepeltje nog steeds trouwe dienst levert en onverslijtbaar is. Het niet afdoet aan mooi, duur of compleet bestek. Ik heb het over 21 jaar samen zijn en waar ik aan gehecht ben.

Ook nu past dit lepeltje niet bij ons bestek en heeft hij weer een speciaal ladeblokvakje bij overige bestek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten