Verslag Ardechoise 2011

Verslag Ardechoise

Afstand Les Sucs 234km: Parcours & beschrijving

Mijn ritregistratie met 18,87km/pu over 203km: Bikeplanner

Mijn uitslag over 203km

Twitter 19 juni 2011
Thuis, bezemwagen, schitterend weer uiteindelijk, te zwaar voor me, Les Sucs prachtige omgeving, volgend jaar weer.


Telegraafstijl
Regen&wind, twijfel, gaan alsnog, start 7:37, af&toe regen, geen spijt, 72km na 3e klim (col de Mezilhac, 13km lang) put me uit, 85km aankomst Col du Gerbier de Jonc met zon, huilen van schoonheid en afzien, begin Les Sucs, schitterende panorama & omgeving, vollop zon, koude wind, 132km klim Col de l'Ardechoise genade klap, op tandvlees fietsen, 162km besluit te stoppen in Lalouvesc, 185km besluit na St. Agreve nog 1 afdaling te nemen en dan te stoppen en me te laten ophalen, 203km aan voet Col de Lalouvesc bezemwagen ingestapt, finish niet gehaald, uitgestapt bij hotel. 


Overall: te zwaar, misschien niet altijd bijtijds gegeten, onvoldoende voorbereid, wil niet meer zo afzien, geen spijt van route, Les Sucs is prachtig, genoten van landschap, van mensen, van hele gebeuren. Ardechoise is perfect georganiseerd.

Uitgebreid
5.30u staan we op met regen en wind, we twijfelen. Ik neem de beslissing: ik ga gewoon, dan maar de regen in. Ook Natasja besluit alsnog te gaan. 13km afdalen van Lalouvesc naar de start in Saint Felicien is meteen oefenen met remmen op glad wegdek.
Bij de start worden wij buitenlanders weer positief gediscrimineerd. Na de prominenten mogen wij vanaf 7.30u starten. We rijden net onze startstraat in en gaan meteen door en starten om 7.37 terwijl duizenden Fransen nog moeten wachten in trechtervorm. 


1e klim nog wat regen maar vind het hele gebeuren alweer helemaal leuk en weet dit wordt een mooie dag. Zoveel mensen van start doet wat met je, je bent dus niet de enige die start met dit weer. Alle dorpjes die je aanmoedigen en verkleed zijn, dat doet ook wat met je. Ik vind het heerlijk en zelfs met wolken en regen is het vergezicht na de 1e klim prachtig. Uiteindelijk wordt het droog. 

72km op de top na de 3e beklimming van Col de Mezilhac (1130m) is het beste er al af bij me. Lange klims zijn mijn benen nog niet gewend. Dus eet meteen op de top en verwacht een lekkere lange afdaling. Deze blijft echter uit en klimmen gestaag door naar Col du Gerbier de Jonc (1416m). 

Op 85km na laatste klim kom ik aan op de top met voor me opdoemend de Gerbier de Jonc volop in de zon. Ik schiet meteen vol van de schoonheid van de bergtop en waarschijnlijk ook het afzien. Later thuis heb ik nog 2x volgeschoten bij het vertellen aan Natasja hoe mooi de Gerbier was. Ik had niet verwacht dat dit zo mooi zou zijn. Op foto's gezien maar het sprak me niet aan, je moet hem echt in het echt zien. Ik neem een foto en een controlepost neemt een foto van mij met de berg. Ik sms Natasja dat ik de orignele route blijf doen. Bij Gerbier de Jonc had ik namelijk nog kunnen kiezen voor de kortere route van La Volcanique (176km). Op dit punt bij Gerbier de Jonc splitsen de routes La Volcanique en Les Sucs. Na 2e toiletstop bij Gerbier de Jonc (schone openbare toilet!) ga ik dus door naar Les Sucs. 


In Les Sucs begin ik aan een magnifieke tocht met prachtig weer. Er rijden amper nog mensen deze route. Ik ben de escargot op deze afstand want wat er nog fietst hier haalt me in. Het fietsen gaat moeizaam en de benen verliezen meer en meer kracht. Wel is het enorm genieten van een schitterende omgeving met een prachtige panorama. Hier kom ik zeker terug maar dan om te wandelen met Natasja. Halverwege heb ik nog een tijdje gefietst met een tandem echtpaar uit Chartres die ik in de afdalingen niet kon bijhouden en uit het oog verloor aan de voet van de beklimming van Col de l'Ardechoise. 

geleende foto: Les Sucs uitzicht

Op 132km begint Col de l'Ardechoise die mij de knock out geeft. Deze 11km lange col is de steilste van alle cols die ik doe en ik fiets op mijn tandvlees waar ik het vooral van mijn mentaal moet hebben. Dan weet ik dat ik niet bijtijds ga arriveren in St. Felicien en al helemaal niet de extra 13km klim terug van finish naar hotel. Deze manier van afzien wil ik niet meer. Dit is geen genieten. Beetje afzien is lekker maar niet als je zo diep moet gaan. Afzien is geen optie en dus opgeven is zeker een optie!


Overigens zouden op deze dag onze vrienden ergens aan de kant staan. Aart en Angele waren speciaal afgereisd vanaf hun vakantieplek Bedoin (Provence) om ons en 2 anderen bekenden aan te moedigen. Uiteindelijk zou ik hun niet meer zien mede ze bijtijds weer terug moesten voor een 2,5u reis.


Op 162km besluit ik dat ik ga stoppen bij mijn hotel in Lalouvesc, route komt langs hotel, om zo af te zien van de laatste 25km van het parcours en dus nog meer afzien te besparen. 


Na de klim in St. Agreve op 185km weet ik dat ik zelfs de Col voor Lalouvesc niet wil doen. Het is mooi geweest. Genoeg afgezien en al het mooiste gedeelte gezien van de rit. Het wordt alleen maar later en later. Het is inmiddels 19u en ik sms Natasja dat ik nog 1x afdaal na St. Agreve en dan opgehaald wil worden. Natasja is inmiddels lang en breed bij het hotel en is ook niet meer doorgegaan, te meer dat onze vrienden daar ook staan. Aart gaat me onderweg ophalen met de auto. Later blijkt dat hij na St. Agreve niet op de route kan komen en dus mij niet kan oppikken of tegemoet rijden. 


Inmiddels ben ik afgedaald, met ertussen een kleine (3,7km) klim naar Rochepaule, tot aan de voet van Col de Lalouvesc. Hier stap ik in de bezemwagen. Ik stop na 203km op mijn kilometerteller. 
In de bezemwagen zit iemand die heeft moeten opgeven op zijn route van La Volcanique. Een Fransman uit de Haute Savoie die eigenlijk triatleet is. Voor hem werd de rit ook te lang en langer dan hij gewend is. Later dweilen we een 3e fietser op tijdens de laatste klim richting Lalouvesc. We rijden stapvoets met politie escort achter de laatste klimmers. Een oude man wil niet opgeven en ik herken alles in zijn afzien op de fiets. Hij af&toe slingerend, even staand fietsend omdat hij niet meer kan zitten op z'n gevoelige zitvlak, verzitten op het zadel om dan weer even door te trappen. De man redt het tot boven in Lalouvesc en ik kan eindelijk uitstappen en ben thuis om even over 20u. Angele en Aart zijn inmiddels naar huis en terecht, die hebben zo lang gewacht en moesten nog 2,5u terug naar de Provence.

Ik ga me douchen en met Natasja nog snel eten in het restaurant van het hotel (Relais du Monarque) die al 2 dagen een goed menu serveert afgestemd op fietsers. Voor 27 euro heerlijk gegeten en met een huiswijn uit de Ardeche. Na het toetje stort ik compleet in en bij het liggen in bed ben ik meteen vertrokken. Total Loss ...

Na veel nagepraat te hebben met Natasja die haar eigen mooie ervaringen had op haar 116km tocht van Les Boutieres (parcours) besluiten we de volgende keer terug te komen en de kortste parcours te doen. Ardechoise is leuk en ik wil haar Les Sucs laten zien en Gerbier de Jonc. Dan zullen we een week verblijven in de Ardeche en op de grote dag op zaterdag weer meedoen aan het event om zo te genieten van alle festiviteiten in de dorpjes. We willen niet meer onnodig afzien. Na mijn 2e helft van de route waren alle dorpjes verlaten of aan het opruimen en fietste ik achter de feiten aan. Desondanks ben ik overal goed onthaald, aangemoedigd (ook onderweg door fietsers: 'allez, allez'; 'bon courage') en geholpen. De mensen in de Ardeche zijn zeer vriendelijk en gastvrij.

Heerlijk om weer in Frankrijk terug te zijn geweest ook al was het heel kort. Op de heenweg nog gelunched in Beaune en in Lalouvesc nog even heerlijke kaas en worst meegenomen en wat streekproducten.

Ardechoise is perfect georganiseerd.