Ben alweer ruim 1,5 maand bezig op de racefiets buiten en dat gaat best goed. Met mijn nieuwe instelling veel meer te trainen op hartslag en de zones D1, D2, D3 heb ik het idee dat ik zowaar goed bezig ben en gestaag opbouw. Ook mijn bikeplanner is een handige administratie om de ontwikkelingen te bekijken.
Het valt reuze mee om me te beheersen en op hartslag te fietsen en niet op snelheid. Sinds vorige week doe ik ook serieuze hersteltrainingen (onder de 122 hartslag fietsen) ipv een dag niets doen. Maar gezien ik het heerlijk vind om me helemaal leeg te fietsen (boven mijn omslagpunt van 162 hartslag), gun ik me dat nu 1 x per maand. Dat is de bedoeling ...
Voorheen deed ik dit vaker met gevolg dat ik de week erna helemaal leeg was. Vorig jaar nog een traumaatje aan overgehouden met overtraindheid. Dus deze ezel stoot zich geen 2e x. En hoewel ik hardleers ben en langzaam van begrip komt nu ook langzaam het verstand en theorie binnen. Stapje bij stapje ga ik het leren uit de praktijk. Sommige doen dit soort dingen vanaf dag 1 natuurlijk verstandig ... ik ben blijkbaar van een andere leest.
Gisteren meegedaan aan de Ontwakingstocht van DTC in Driebergen op de 100km. En dit zou de rit worden waar ik mij in alle zones zou gaan begeven. Ik mag in het rood (voorbij omslagpunt dus). Dit zou ik opbouwen met eerste 20km in D1, 40km in D2, 60km in D3, 70km in W(eerstand), 80km in D2, totslot 100km in D1. Dit verliep helaas anders, nouja helaas.
Na 55km nam ik een spurt bij een brug met gevolg dat ik al veels te vroeg in mijn Weerstand fietste. Toen ik weer wilde terugzakken naar D3 was de adrenalineknop omgegaan en kon ik me niet inhouden bij het groepje fietsers die me overigens uitstekend in D3 hadden kunnen houden. Ik zag zelfs mijn hartslag terugvallen naar D2. Dat wilde ik niet en dus maar volle bak alleen verder. Echter na 60km kwam er wind tegen en vond ik een nieuw groepje fietsers. Bij deze draaide ik mee met kopwerk. Vond ik leerzaam en slim. Maar ik bleef fietsen voorbij het omslagpunt. Mijn hartslag ging niet meer naar beneden en al helemaal niet als ik mijn deel van het kopwerk deed. Na een aantal kms was het groepje van 5 alleen nog maar ik en 1 man. De rest was inmiddels gelost. Maar zo doorgaan wilde ik niet dus bedankte ik mijn tijdelijke fietsmaat en ging vanaf 75km weer afzakken naar D3. Nog lager lukte me niet meer want bij Nieuwegein had ik nog flink tegen en dat alleen. Nou is dat geen excuus want nog langzamer en het probleem is opgelost. Echter kon ik het toch niet laten om mijn gemiddelde snelheid zo te laten zakken. Dus met hoge hartslag kwam ik terug.
Uiteindelijk heb ik een bonte kleur in alle hartzones ... ook leuk.
Volgende keer toch later volle bak gaan want eenmaal in het rood is het nog maar heel moeilijk om je hartslag te laten zakken of tevreden te zijn met een dalend gemiddelde :-)
Hoe ik zelfs nog netjes in mijn Herstel (blauw) en D1 (groen) heb kunnen rijden komt doordat ik de 1e 10km in gezelsschap heb gefietst met Angele en Aart (blog) en Natasja (Facebook). De dames hun eerste echte toerritje en voor Aart en mij even in rustig tempo in gezelschap fietsend. Ik moest opeens alleen vandoor omdat ik voor 13u echt terug moest zijn omdat ik nog tennissen op het programma had staan die dag. Veel langer in hun tempo kon ik me niet permitteren, anders zou ik te laat terug zijn. Gelukkig heeft Aart de dames prima gezelschap gehouden.
DTC had de route prachtig uitgepijld! Complimenten! Zie hier de route.
Er zijn foto's gemaakt door Aart. Mochten die in bezit zijn zal ik ze nog publieren :-)
 |
| http://bikeplanner.com/index.php?module=blog&name=Rose69&tt=64527 |
Het valt reuze mee om me te beheersen en op hartslag te fietsen en niet op snelheid. Sinds vorige week doe ik ook serieuze hersteltrainingen (onder de 122 hartslag fietsen) ipv een dag niets doen. Maar gezien ik het heerlijk vind om me helemaal leeg te fietsen (boven mijn omslagpunt van 162 hartslag), gun ik me dat nu 1 x per maand. Dat is de bedoeling ...
Voorheen deed ik dit vaker met gevolg dat ik de week erna helemaal leeg was. Vorig jaar nog een traumaatje aan overgehouden met overtraindheid. Dus deze ezel stoot zich geen 2e x. En hoewel ik hardleers ben en langzaam van begrip komt nu ook langzaam het verstand en theorie binnen. Stapje bij stapje ga ik het leren uit de praktijk. Sommige doen dit soort dingen vanaf dag 1 natuurlijk verstandig ... ik ben blijkbaar van een andere leest.
Gisteren meegedaan aan de Ontwakingstocht van DTC in Driebergen op de 100km. En dit zou de rit worden waar ik mij in alle zones zou gaan begeven. Ik mag in het rood (voorbij omslagpunt dus). Dit zou ik opbouwen met eerste 20km in D1, 40km in D2, 60km in D3, 70km in W(eerstand), 80km in D2, totslot 100km in D1. Dit verliep helaas anders, nouja helaas.
Volgende keer toch later volle bak gaan want eenmaal in het rood is het nog maar heel moeilijk om je hartslag te laten zakken of tevreden te zijn met een dalend gemiddelde :-)
Hoe ik zelfs nog netjes in mijn Herstel (blauw) en D1 (groen) heb kunnen rijden komt doordat ik de 1e 10km in gezelsschap heb gefietst met Angele en Aart (blog) en Natasja (Facebook). De dames hun eerste echte toerritje en voor Aart en mij even in rustig tempo in gezelschap fietsend. Ik moest opeens alleen vandoor omdat ik voor 13u echt terug moest zijn omdat ik nog tennissen op het programma had staan die dag. Veel langer in hun tempo kon ik me niet permitteren, anders zou ik te laat terug zijn. Gelukkig heeft Aart de dames prima gezelschap gehouden.
 |
| Angèle & Aart, wielervrienden van ons. |
Er zijn foto's gemaakt door Aart. Mochten die in bezit zijn zal ik ze nog publieren :-)
 |
| Rose, Natasja & Angele |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten