Halve triathlon Challenge Almere-Amsterdam 5u49m33s

Foto: Evert Woutersen

Deze wedstrijd zou een epische en voor velen een heroïsche editie worden. Voor mij ook een totaal niet te vergelijken met de vorige Nieuwkoop en Ironman70.3 in de zin van wat teleurstelling op het fietsen maar bovenal een leerzame wedstrijd. Soms is een tegenvallende prestatie niet meteen een verliespost en dient het weer op andere vlakken wat je mee kan nemen naar de volgende uitdaging.

RESULTAAT
5u49m33s
5e van 13 dames in de cat. 40-44
278e van 426 m/v overall

De aanloop naar Raceday duurde na Haugesund even. Duidelijk werd dat mijn lichaam er wel klaar mee was om nog een keer een halve te doen. Het is dat ik het veels te leuk vond en in mijn 'high', 2 dagen na Ironman70.3 in Haugesund, het graag nog 1 x in mijn achtertuin in Almere wilde doen. Dit keer via de Challenge Family organisatie. Die kans en gelegenheid wilde ik wel pakken.

Gelukkig had ik 2,5 maand de tijd en bouwde ik mijn trainingen op in de laatste 4 weken naar ouderwetse trainingsduur van gemiddeld 10 uur per week. Wel moest ik om de 2 wkn rustiger aan doen maar de opbouw was er nog.
Gezien mijn lopen niet heel sterk was wilde ik vooral op zwemmen en fietsen me verbeteren en het lopen onderhouden. Dat lukte goed hoewel in de laatste 2 wkn ik nog maar 1x per week liep wat wel meteen weerslag op je onderhoud geeft. Maar ik was vol goede moed met het idee op zwemmen en fietsen te zijn verbeterd.

De weersvoorspellingen waren niet gunstig met veel regen, wind en lage temperaturen. Echter vond ik het vooruitzicht prima met regen en 17 graden want de week ervoor liep ik nog in 29 graden en dat zijn totaal niet mijn temperaturen om optimaal te presteren.

Op vrijdag checkte ik in bij de Esplanade in Almere stad en het was heerlijk om er rond te lopen om zo in de stemming te raken. Hier en daar gebabbeld met bekenden en onbekenden en met Annelies van Delft afgesproken dat ze mij de Hooglandse vlag zou aanreiken als ik zou gaan finishen.

Zaterdagochtend vroeg met Natasja (mijn sponsor van liefde, geluk en support) naar Almere.

Gele badmuts voor in het midden van foto

Met de start van het zwemonderdeel in het Weerwater nestelde ik vooraan naast het ponton (binnenkant zwemparcours) om zo snel langs de rand te kunnen komen. Een nieuwe plek die ik aandurfde ondanks dat de snelle zwemmers me in zouden halen. Het bleek een perfecte plek en om 8:10u vertrokken we waarbij ik amper nog werd getoucheerd door andere zwemmers en zo snel in voeten van anderen kon gaan zitten die het navigatiedeel op zich namen. Er was 1 moment dat ik even uit koers raakte maar door de waterplanten al snel gecorrigeerd werd.

Tijd van het zwemmen 33m59s, wat een langzamere tijd is als in Haugesund (33m25s), was iets teleurstellend maar zette dit van me af en ging er van uit dat de meting hier wel langer zou zijn. Wat later bleek (1,82km plus nog een beetje meters versus 1,7km in Haugesund). Uiteindelijk wel een verbetering op het zwemmen gerealiseerd.

De wissel naar fietsen ging niet helemaal efficiënt maar uiteindelijk ook niet langzaam gezien de meeste medestanders bezig waren zich af te drogen en van alles aan te trekken. Ik kan tegen de frisheid en ging enkel in trisuit naar mijn fiets.

Het fietsen begon goed en in de regen knalde ik de eerste kms door Almere stad met hoge hartslag en tempo totdat we de eerste bidons al zagen liggen en zelfs mensen met fietsen aan de kant. Niet veel later vloog mijn eigen bidon eraf. 'Chotferdomme' dacht ik, maar stopte en raapte de bidon op. Het was mijn bidon van ligtstuur met isotone drank. Het was daar ook dat de wegen hobbelig waren en we continue moesten keren in haakse bochten, van paden af en op. Het duurde dan ook even eer we op de dijk waren naar Lelystad.

Met Noordwestenwind voorspelling bleek dat wij op de dijk Zuidoostenwind hadden en ik met 36 km/pu gemiddeld trapte. Dat voelde goed totdat we de polder in gingen en bevestigd werd dat de wind opzij was en we bij de Knarredijk nog over hollandse kasseien (bakstenen) moesten. Niet prettig zo'n strook maar goed we buffelden door en ik merkte dat ik al niet veel snelheid hield. Deze benen waren niet de benen waar ik op gehoopt had en ik moest nog ergens echt pal tegen de wind in.

Bij Zeewolde werden we getrakteerd op een vers grindpad van 5 meter letterlijk op het fietspad. Onbegrijpelijk dat we hier niet over de weg mochten zoals ik dat op vele wegen, op dit parcours, had gewenst. Mede door de regen waren er uiteraard onvermijdelijk de lekke banden te zien maar nu was het extreem veel. Tevens valpartijen en dan het hele fietsassortiment wat je tegenkwam. Naast de gebruikelijke massa bidons zag ik voeding en zelfs binnenbanden liggen. Met gemak kan je er een online webshop mee beginnen. Door ook vele kiezels op diverse wegstroken zou je russisch roulette spelen met lekke banden bij mooi weer. Echt een groot minpunt voor de organisatie of provincie Flevoland. Notabene een provincie die zulke rustige wegen heeft in de polder. Enige wat ik zag was bij Eemmeer snoeiharde Ferraries en Porches rijden terwijl wij braaf op het fietspad zaten.

Bij mij was het gevloek inmiddels begonnen en vond het ook jammer dat ik zelf niet de magische benen had als toen in Haugesund. Maar die verwachting stelde ik snel bij en dacht doorgaan.

Na het bos voorbij Zeewolde wilde ik mijn isotone drank pakken wat tot 2x toe mislukte en wel raak had bij een volle bidon water bij de verzorgingspost. Weer vloekend baalde ik van deze onnozele actie van mezelf omdat ik nog 20km moest gaan en die hele fles alleen maar ballast was. In Almere-Haven zag ik gelegenheid deze bidon ook weer weg te gooien.

Foto: Andre Prins

Richting Almere-Haven vanaf Nijkerkergauw hadden we wat meer wind schuin in de rug maar ook hier had ik geen power meer en werd ik met gemak door inmiddels veel vrouwen ingehaald. Ook niet echt bevorderend maar ik legde me er bij neer. Wel frustreerde me de vele stayer acties met hoogtepunt vlak voor Almere-Haven een groep van 8 die met gemak bleven fietsen bij elkaar. Op een plek waar ik juist ook jury had verwacht, iets waar op 1/4 van traject niet eens kon.
Na het keerpunt van Ruud Graman (toch maar mooi geregeld van hem) in Almere-Haven, was ik blij dat ik snel van de fiets kon. De benen waren moe en de vraag was wat dit zou doen met het lopen.

Onderweg werd ik door diverse mensen aangemoedigd en bij de wisselzone zag ik al dat ik 10 minuten verschil had met Haugesund. Duidelijk, het fietsen was niet eens gelijk aan de gemiddelde snelheid. Geeft niet, afstappen en doorgaan. Voor het afstappen had ik me bedacht alvast uit mijn schoenen te gaan zoals de meeste doorgewinterde triatleten doen. Achteraf was het onnodig gehannes en raakte ik flink uit mijn tempo in de laatste honderd meters. Volgende keer gewoon weer oude stijl, bij afstapbalk uitklikken lopen en in wissel mijn klitteband mtb schoen losmaken uitdoen en klaar, toch veel sneller.

Redelijk uitgeleefd van het fietsen terug

De wissel ging redelijk, behalve dat ik mijn tas van het bankje moest terugleggen naar mijn plek wat niet de richting van de uitgang was. Iets wat ik wel vervelend vond. Inmiddels ben ik door Nieuwkoop en Haugesund verwend dat de tas voor je gepakt wordt zodat je door kan gaan. Genoeg gezeur en geklaag, het lopen kon beginnen.

Gezien mijn laatste voorbereidingen op het lopen niet echt optimaal waren kon ik kwa snelheid niets verwachten maar dacht gewoon op max door te lopen tot de kaars uit ging. Blij verrast liep ik de eerste 4km prima en lekker. De loopbenen zijn gelukkig niet de fietsbenen en was al snel kwijt dat ik zo moe was van het fietsen. Dus vol moraal door en kijken wanneer het instortmoment kwam.
Die kwam rond 8km maar door de temperatuur had ik zuurstof genoeg en wist inmiddels ook van mezelf dat ik het wel ging halen.

Blijkt niet te mogen bidon afgeven, outside assistance, dus niet meer doen, zie opmerking Maarten onder in blog!

Bij de 1e doorkomst naar het laatste rondje van 10,5km gaf ik mijn bidon aan Natasja en ging aftellen. Zo liep ik nog aardig goed en viel het mentaal allemaal reuze mee tijdens het lopen. Voor de laatste 7,5km werd ik oa. gepasseerd door Indra Bimmel (leeftijdscategorie en werd later 3e) die me aansprak. We hadden elkaar de dag ervoor al gezien. We moedigden elkaar aan en ik zag haar monter doorploegen. Ik kon niet aanklampen. Wel geeft dit soort momenten je ff wat moraal waardoor je toch iets meer aanzet als is het maar voor tientallen meters.
In de laatste 2,5km keek ik uit naar de finish. De benen deden nu echt pijn maar dat vond ik niet zo erg, ik ging finishen en met een glimlach ongeacht de uitslag.
Op 100meter voor de finish stond Annelies met de Hooglandse vlag te wapperen en al glimlachend liep ik naar haar toe en stevende af op de finishboog. Het is toch gaaf om door zo'n finish heen te lopen.
Eindtijd was later dan gedacht maar ik vond het mooi en gezegend.

Het was een leerzame race waarbij ik vertrouwen in mezelf heb gekregen dat ik met het lopen het allemaal wel af kan ronden en niet zo diep hoef te gaan. Dat ik glimlachend door de finish wil blijven komen omdat het me ook zo stimuleert met een volgende uitdaging. En ik merk dat mijn 'Als' scenario's al aardig afgezwakt zijn en mijn verwachtingen prima kan bijstellen.

Ik wil via deze weg elke vrijwilliger van de Challenge Almere-Amsterdam bedanken want zonder deze organisatie en inzet kan ik mijn sport niet doen. Eens te meer is het fantastisch dat vrijwilligers met regen, wind en kou voor jou dit mogelijk maken. Het was de moeite waard om deel te nemen aan de legendarische Almere Holland Triathlon. Hoewel het voor mij nog geen hele is en ik er zeker nog geen behoefte aan heb, sluit ik het niet uit deze zeker ooit eens te gaan doen en dan hopelijk op een mooi Challenge parcours in Flevoland over een aantal jaren.

Ik heb zin in 2014 met dan 2 halve triathlon afstanden in combinatie met wat sprint- en OD afstanden. Die laatste heb ik wel gemist dit jaar. Maar komende herstelperiode eerst eens trainen voor mijn eerste marathon lopen :-)

UITSLAG
Categorie / Overall

REGISTRATIES
Zwemmen / T1 / Fietsen / T2 / Lopen